Ακολουθεί διδακτικό αλλά σχεδόν καθόλου αστείο ανέκδοτο. Από αυτά τα βαρετά ανέκδοτα που μας έλεγαν οι μεγαλύτερης ηλικίας καθηγητές στο σχολείο και γελούσαμε συγκαταβατικά από ευγένεια…
Ήταν μια φορά ένας “σαλταρισμένος” από τα προβλήματα χωρικός ο οποίος ανέβηκε πάνω σε μία κολόνα της Δ.Ε.Η . Μαζεύτηκαν γείτονες φίλοι και περαστικοί, τον παρακαλούσαν να κατέβει αλλά αυτός δεν κατέβαινε και έδειχνε αποφασισμένος.
Ξαφνικά έρχεται ένας γείτονας με ένα τσεκούρι και κάνει τάχα πως κόβει την κολόνα, και του φωνάζει ότι αν δεν κατεβεί αμέσως, θα την κόψει. Ο ήρωας μας με απάθεια αδιαφορεί.
Ώσπου έρχεται ο τρελός του χωριού με ένα ξυράφι και ξεκινάει να …κόβει την κολόνα.
Με τρεις σβέλτες κινήσεις, ο ήρωάς μας κατεβαίνει κάτω!
Απορρημένος ο κόσμος τον ρωτά να μάθει για ποιό λόγo ενώ ο υγιής ψυχικά δεν τον έπεισε να κατέβει, στην θέα του τρελού κατέβηκε αμέσως.
Η απάντηση του ήταν ότι ο “λογικός” δεν θα έκοβε ποτέ την κολόνα όσο και αν μπλόφαρε, ενώ ο τρελός έστω και με ένα ξυραφάκι είναι ικανός να την κόψει.
Οκ, σας είχα προειδοποιήσει…
Στην παγκόσμια σκακιέρα όπου οι σύγχρονοι διπλωμάτες και υπηρεσίες των ισχυρών κυβερνήσεων έχουν μελετήσει διεξοδικά όλες τις πιθανές κινήσεις, προβλέψιμοι, μετριοπαθείς και υποτακτικοί πολιτικοί είναι βούτυρο στο ψωμί τους.
Στην εξωτερική πολιτική ίσως οι προβλέψιμοι και αναμενόμενοι ηγέτες δεν μπορούν να κερδίσουν μικρές μάχες. Οι ισχυρές κυβερνήσεις είναι πιο οργανωμένες και διαθέτουν όλα τα όπλα όλες τις πληροφορίες όλες τις απαραίτητες δημόσιες σχέσεις και έχουν μελετήσει την σκακιέρα 20 κινήσεις μπροστά και όλα τα πιθανά ενδεχόμενα. Όταν όλα πηγαίνουν σύμφωνα με τα πιθανά σχέδια δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.
Σίγουρα η διπλωματία και η πολιτική είναι το παν αλλά ο (εν δυνάμει) αιφνιδιασμός είναι ένα όπλο στα χέρι τον πολιτικών. Και το να είναι ένας πολιτικός δυνητικά ικανός να πράξει τα πάντα, αυτό είναι ένα μικρό και μερικές φορές μεγάλο εμπόδιο στις προβλέψεις των εχθρών.
Ποιός μπορεί να στοιχηματίσει ότι ο Ερντογάν για παράδειγμα το 2025 αν είναι ακόμη στην εξουσία δεν θα συμμαχήσει ακόμη και με το Ισραήλ αν προκύψει κάποιον έντονο συμφέρον. Και δεν αναφέρομαι στον τυχοδιωκτισμό του και την τυχοδιωκτική πολιτική που επέλεξε για την χώρα του, αλλά στο πόσο απρόβλεπτος και ικανός για όλα είναι. Και στο πόσο πρέπει να το συνυπολογίζουν οι υπόλοιποι λαοί κάθε φορά που συναναστρέφονται μαζί του.
Ένας απρόβλεπτος και “τρελός” ηγέτης έχει κι άλλα πλεονεκτήματα. Μπορεί να δικαιολογήσει ακόμη και ακραίες διεθνώς κατακριτέες επεμβάσεις. Πχ με πρόεδρο τον Τραμπ, αν η Αμερική επιτεθεί στην …Ελβετία, μπορεί στο σύντομο μέλλον να συγχωρεθεί απολύτως από την διεθνή κοινότητα.
Αν κάνει ο Τούρκος μία βόλτα με μία φρεγάτα μέχρι το Σούνιο ξέρει ότι μάλλον δεν θα τους την βουλιάξουμε. Αν όμως κυβερνούσε ο ***** (βάλτε αντί για τα αστεράκια τον απρόβλεπτο, τρελό και αντισυμβατικό ηγέτη της αρεσκείας σας) νομίζω θα το σκεφτόταν πάρα πολύ καλά πριν το κάνει.
Η παραπάνω άποψη φυσικά δεν προωθεί την ιδέα της μη διπλωματίας και ορθολογιστικής πολιτικής από την πλευρά μας. Πάντα μου άρεσε που πρεσβεύαμε ως χώρα την τίμια, ηθική και πολιτικά ορθή πλευρά.
Όμως πέρα από την διαχρονική υποταγή μας στους ισχυρούς, νομίζω πως αυτό που μας έκανε να χάσουμε τα περισσότερα δεν είναι η μικρή διπλωματική μας ισχύς αλλά το ότι στην διεθνή σκακιέρα δεν τίθεται καν θέμα ότι μπορούμε να είμαστε απρόβλεπτοι και να αποκλίνουμε από αυτό που έχουν σχεδιάσει οι άλλοι για εμάς.
Τις ελάχιστες στιγμές που το κάναμε , το κάναμε αδέξια για πολύ μεγάλης σημασίας θέματα και ίσως στο μέλλον μάθουμε ότι τιμωρηθήκαμε γι’ αυτό.